اسفند

اسفند است

وبهار گم شده

تو قصه می گویی

در گوشم

آهنگین

لالایی است شاید

برای خواب خستگی هام

ونوید رویش می دهی

هوا ابری است

و زمین خیس

تو گریه می کنی

بردانه های آرزویم

که خفته به خاک

دلواپسم

اسفند است

در باران تو اما

سبز می شود سنگ

وبهار بی تردید