هفده درصد

:بخش 42

...

تابستان امسال، در یکی از رستوران های چینی از رمان نویسی به نام ویلیام استایرون پرسیدم که به نظر او در کره زمین چند نفر مثل ما زندگی ای دارند که ارزش زندگی کردن دارد، هر دومان به این نتیجه رسیدیم: هفده درصد

روز بعد با یکی از دوستان قدیمی ام در مرکز منهتن قدم می زدیم. او پزشکی است که معتادان را در بیمارستان مداوا می کند. بسیاری از بیماران او افراد بی خانمان ومبتلایان به ایدز اند. من با او درباره این هفده درصدی که من واستایرون به ان رسیده بودیم، صحبت کردم. او گفت که با نظر ما موافق است

همان طور که در جای دیگری گفته ام، این مرد قدیس است. طبق تعریف من، کسی قدیس است که در یک جامعهی مبتذل، با شرافت زندگی می کند

از او پرسیدم که چرا نیمی از بیمارانش، در بل لوو خودکشی نمی کنند. گفت همین سووال برای خودش هم مطرح شده است. او گاهی از بیمارانش می پرسد که آیا تصمیم به خود ویرانگری دارند یا خیر. واین کار را طوری انجام می دهد انگار که یک سووال معمولی برای تشخیص بیماری آن هاست. او گفت:" تقریبا همه ی آن ها از این سوال تعجب می کنند واحساس می کنند به آن ها توهین شده است. تا کنون ایده ای این چنین وحشتناک به ذهنشان نرسیده است

...